Deze dag konden wij volgens schema vertrekken
naar het zuiden van Thailand, naar het plaatsje Chumphon. Dat leek ons wat
kleurloos, en zo hadden wij besloten om ongeveer 100km bovenlangs Bangkok
richting Kanchanaburi te gaan, om de River Kwai Bridge te bezoeken, en daar
rond te chillen.
Een 150km verderop, om half tien, over
provinciale weggetjes, zelf onze route rijdend kwam er een stevige streep door
de het plan. Bij een blik schuin naar achter zag ik landschap aan de auto
voorbij razen, waar anders mijn rugzak had moeten zitten. Met het hart in de
keel gaf ik WJ als bestuurder aan om onmiddellijk te stoppen. Bijna brakend van
de acute stress kwam ik na een paar minuten in de berm rond te hangen tot mijn
positieven. WJ staarde op zijn manier naar wat dorre rijstkorrels in de verte
of zoiets. Team 7 zat in zware crisis, en dat terwijl de Z3 als een zonnetje
reed.
Dan toch maar weer nadenken. Wat en hoe en
waar heeft dit kunnen gebeuren? Anders dan een hele kleine kans, dan de rugzak
terug te vinden nabij het resort was er niet.
Terugrijden om dat maar gecheckt te hebben dat zouden we nog wel doen.
Eerst bellen en zaken in werking zetten. Wat een baalgevoel. River Kwai was bye
bye.
Met Ambassade diverse zaken en alternatieven
kortgesloten. Goed en helder geholpen, dat was tenminste fijn. Enige kans om
nog verder mee te doen was mijn 2 de paspoort asap in Bangkok te krijgen. Met
Nederland contact leggen om het hele circus in gang te zetten kon pas om
ongeveer 12.00 Thai time (is 06.00 Ned time).
Dus dan maar terug rijden alvast naar het
resort. Onderweg maar gelijk wat verloren items gekocht, zoals oplader van mijn
i-phone, wat nu een soort holy communicatie was en zou moeten gaan zijn.
Inderdaad Edmee gebeld en de situatie
uitgelegd, waarmee voor haar een vroege en hectische zaterdag zou beginnen, via
allerlei media, en heel veel vrienden en relaties. Hoe het zou gaan lopen, geen
idee, spannend dus. Ik begon weer wat hoop te krijgen.
Rond 15.00 kwamen we weer aan in het resort,
en 350km kansloze kilometers verder. Deed denken aan de vergeefse terugrij
actie voor de go pro, de eerste dag, die gewoon onder de voorstoel bleek te
liggen. Het verkeer viel niet mee, want het was vakantie in Thailand geworden
met een massale uittocht uit Bangkok het land in.
De lieve dames van het resort hadden alles al
onderzocht op het hele terrein en zoals verwacht was er niets te vinden. Rugzak
is er op een snelweg vast afgewaaid. Niets aan te doen. De dame van het resort
bood aan om ons naar het plaatselijke politie station te brengen. Dat scheelde
enorm, qua het vinden van het Politiebureau en het vertalen en uitleggen aan de
overigens zeer behulpzame en vriendelijke jonge politieagent. Viel dus niet
tegen en was ook een kleine opsteker in de sfeer van ellende.
Dan maar echt verder, en naar een andere
eindbestemming van de race of dag? Bangkok dus, nog 200km to go.
De rit was niet spannend, het landschap ook niet, en
vanuit de auto als een soort telefooncel met Jan en alleman gebeld, over hoe
het paspoort in Bangkok te krijgen, waar met name in Nederland keihard aan werd
gewerkt. Ik kon wel janken toen duidelijk werd dat het ging lukken en er een
vlucht was gevonden die ook zaterdag zou vertrekken en zondag in Bangkok zou
aankomen. Weer een opsteker!
Onderweg het Sheraton als hotel in Bangkok
geboekt en verder plannen gemaakt en zaken met Jan Willem Koudstaal afgestemd.
Deadline was maandag 30 december, grenspost Maleisie. De auto moest daar zijn
om omstreeks 10.00 uur, voor invoer aldaar.
Het verkeer in Bangkok was goed te doen, maar
Bangkok is gewoon erg groot. Pas om 21.00 arriveerden we moe van alle stress en
gedoe. Ons opgefrist en een lekkere hap gegeten in het restaurant, met zicht op
bewegend leven op Sukhumvit road.
Plan gemaakt, WJ zou de volgende dag om 07.15
vertrekken, om s avonds weer in Hat Yai aan te sluiten bij de carchallenge. Een
1,5 etappe in zijn eentje rijden. WJ als master of the road draaide zijn hand
er niet voor om, maar leuk was anders. Meeting point zou zijn Penang, Maleisie,
vliegveld, en dan weer samen verder, richting Cameron Highlands met
carchallenge. Ook dat was dan maar duidelijk voor ons allebei. De Z3 blijft hoe
dan ook in de race!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten