TOUR OF BASICS: december 2013

zondag 29 december 2013

SAVANNAHKET – KHAO YAI PARK RESORT

De bodemplaat is weer op een hoek losgesprongen. We besluiten het maar zo te laten, want het provinciale asfalt is goed genoeg om geen gekke klappen te krijgen, mits we ons rijgedrag aanpassen en goed opletten.

Met nog 2 teams besluiten we om veel later weg te gaan dan de rest van de teams. Je hebt teams die blind en braaf racen achter de met knipperlicht zwaaiende gids. Na ontvangst van wat dollars is de gids kennelijk de inhoud van zijn taak vergeten, en plichtmatig de route afgelegd met een waanzinnige snelheid van 80 per uur, ook dwars door dorpen heen. De gids die bovendien politieman is, lgt half dronken en slapend acherin de auto.

Om echt wat van Laos te zien, trekken we ons eigen plan. Het land heeft nog zoveel sporen van 200 jaar Franse kolonie. De prachtige gebouwen, die mooi zijn gehouden en goed in de verf staan, goede koffies, taartjes, broden, zijn niet in Azie uitgevonden. Het alles ademt een mix van Europa en Azie en verleden uit. Het plaatsje ligt bovendien op een prachtige manier aan de Mekong rivier. Niets mooier om een na wandeling door t centrum een lekkere koffie met zicht op de rivier te drinken.
Om 23.00 reden we weg. De bergketens in het land lopen doorgaans van Noord naar Zuid. We moesten er een paar dwars oversteken. Schitterende bergwegen met tig bochten, en mooie tropische vergezichten.

Wat in Luang Pradang en omgeving opvalt is de Sarong, die veel vrouwen. Hier dragen. Bergdorpjes die we passeren zien we soms een ander slag mensen, kleiner, donkerder en wat stugger. In een dorp stoppen we na 140 km omdat bij een mini team hoorbaar een achterband aanloopt. Krik eronder en de band eraf gehaald om te zien of er een steen was tussengekomen. Dat bleek zo! Probleem opgelost.

Onze weg vervolgd waarbij we overige het grillige terrein langzaam verlaten en nu parallel aan bergketens gestaag naar beneden slalommen, nog steeds goed uitkijken voor verzakkingen en gaten in het op zich mooie asfalt. Met het dalen stijgt ook de temperatuur tot tropische waarden. 25 graden is het zeker, lekker met de z3 die we met kerstslingers hebben versierd. Kerst leeft overigens alleen onder de in Laos aanwezige Westerlingen.

In een backpackers dorp vol met hippe lome eet en dranktenten met zicht op wat riviertjes en mooi Karsberg landschap, gestopt om lekker te eten onder de namiddagse zon, en nog wat rond gewandeld.

Met het invallen van de duisternis vetrokken voor de laatste 140 km naar Vientiane. Daar kwamen we om 20.30 uur aan, de rest van de teams aantreffend in een binnentuin aan diverse tafels waar men een BBQ als kerstavond maaltijd aan het eten was? Enfin, aangeschoven en om een uur of 23.00 was t wel klaar. Met een goede slaap het tekort van de afgelopen dagen wat inhalen en morgen een leuke rustdag in Vientiane, met verjaardag van WJ.