Op tijd vertrokken maar nog niet fris in het hoofd, hadden we moeite om de snelweg te vinden richting grens. Nul verkeersborden of kloppende kaarten. door dit getreuzel liepen we wat achterstand op, maar gezien het biljartlaken van een weg heeft de Z3 dit op haar terrein wel een beetje goed gemaakt.
Toch blijft het uitkijken als je met 140 km per uur opeens overstekende kuddes paarden en kamelen tegenkomt.
Met het wegrijden uit Saynshand treuzelden we ook over het tanken. Wel of niet 92 of 95 octaan. We deden niets en reden met een derde tank de Gobi woestijn in. Dat werd na 100 km met de meter in het rood en helemaal niets om ons heen toch wat spannend. Op enig moment onze reservetanks geleegd, en maar hopen dat we na 120 km weer een tankstation tegen kwamen. Dat lukte al na 2 km bij het meest bijzondere tankstation tot nu toe. Een echtpaar beheerde naast een GEr tent in the middle of nowhere een tot eeuwige stilstand gekomen tankaanhanger, met daarop aangesloten een pomp. Al ons geld gegeven, om daarmee te tanken en dat werd snel begrepen.
Natuurlijk eindelijk de Gobi woestijn gezien, want in de nacht ervoor was t maar een grote donkere vlakte. Normaal zo uitgestrekt. Hier en daar een kudde paarden, kamelen of koeien, verder niets. Wel mooi met opkomende zon, en vervolgens wat sneeuw en stuifsneeuw.
Bij grens verliep alles soepel met het verlaten van Mongolie, na het volgen van diverse onduidelijke formaliteiten. Toch zorgen we altijd voor wat spanning aangezien desgevraagd wij niet meer wisten waar onze auto papieren waren. Help, zou t dan daardoor mis gaan. Waren die in de garage in Ulaanbaatar blijven liggen? Uiteindelijk gevonden in een trui van WJ. Spannend werd t nog even meer toen een douane beambte dacht dat ik een foto maakte. Hij wilde de i phone zien, waarop ik inmiddels zijn foto al had gewist. Ik liet hem zien dat er 1200 foto s opstonden en dat het doorbladeren ervan nog wat tijd ging kosten. Dat was voldoende om door te rijden.
Met het verlaten van Mongolie kwam de entree in China. de douanebeambten werden helemaal gek van de BMW. Ze wilden er in en ermee op de foto. We moesten de Z3 zelfs apart zetten voor het poseren. Uiteindelijk vroegen om een foto van de douanebeambten, de omgekeerde wereld! Dat mocht. Tig mensen kwamen langs en maakten foto s en keken gaapend naar de Z3 en andere rally auto s.
Het inklaren van de auto s koste tijd, zodat we eerst naar het hotel zijn gegaan, en later de auto s zijn opgehaald onder uitreiking van de Chinese rijbewijzen en nummerplaten!!
Azie laat zich hier direct anders en intenser gelden direct na de grens met Mongolie. Overal winkels, en een drukte van belang. Allerlei voertuigen compleet volgepropt met mensen en spullen.
Bij grens een horde mongoolse taxi chauffeurs die in china hun dagelijkse ritten willen maken in de meeste brakke Russiche jeeps. Schitterend om te zien, dodelijk om in te rijden.
Nog een ommetje gemaakt in het stadje en genoten van de winkels en het Chinese gebeuren. Lekker gegeten en nog een verjaardagstaart als desert gekregen. Een mooie dag met vele felecitaties van familie en vrienden.
Toch blijft het uitkijken als je met 140 km per uur opeens overstekende kuddes paarden en kamelen tegenkomt.
Met het wegrijden uit Saynshand treuzelden we ook over het tanken. Wel of niet 92 of 95 octaan. We deden niets en reden met een derde tank de Gobi woestijn in. Dat werd na 100 km met de meter in het rood en helemaal niets om ons heen toch wat spannend. Op enig moment onze reservetanks geleegd, en maar hopen dat we na 120 km weer een tankstation tegen kwamen. Dat lukte al na 2 km bij het meest bijzondere tankstation tot nu toe. Een echtpaar beheerde naast een GEr tent in the middle of nowhere een tot eeuwige stilstand gekomen tankaanhanger, met daarop aangesloten een pomp. Al ons geld gegeven, om daarmee te tanken en dat werd snel begrepen.
Natuurlijk eindelijk de Gobi woestijn gezien, want in de nacht ervoor was t maar een grote donkere vlakte. Normaal zo uitgestrekt. Hier en daar een kudde paarden, kamelen of koeien, verder niets. Wel mooi met opkomende zon, en vervolgens wat sneeuw en stuifsneeuw.
Bij grens verliep alles soepel met het verlaten van Mongolie, na het volgen van diverse onduidelijke formaliteiten. Toch zorgen we altijd voor wat spanning aangezien desgevraagd wij niet meer wisten waar onze auto papieren waren. Help, zou t dan daardoor mis gaan. Waren die in de garage in Ulaanbaatar blijven liggen? Uiteindelijk gevonden in een trui van WJ. Spannend werd t nog even meer toen een douane beambte dacht dat ik een foto maakte. Hij wilde de i phone zien, waarop ik inmiddels zijn foto al had gewist. Ik liet hem zien dat er 1200 foto s opstonden en dat het doorbladeren ervan nog wat tijd ging kosten. Dat was voldoende om door te rijden.
Met het verlaten van Mongolie kwam de entree in China. de douanebeambten werden helemaal gek van de BMW. Ze wilden er in en ermee op de foto. We moesten de Z3 zelfs apart zetten voor het poseren. Uiteindelijk vroegen om een foto van de douanebeambten, de omgekeerde wereld! Dat mocht. Tig mensen kwamen langs en maakten foto s en keken gaapend naar de Z3 en andere rally auto s.
Het inklaren van de auto s koste tijd, zodat we eerst naar het hotel zijn gegaan, en later de auto s zijn opgehaald onder uitreiking van de Chinese rijbewijzen en nummerplaten!!
Azie laat zich hier direct anders en intenser gelden direct na de grens met Mongolie. Overal winkels, en een drukte van belang. Allerlei voertuigen compleet volgepropt met mensen en spullen.
Bij grens een horde mongoolse taxi chauffeurs die in china hun dagelijkse ritten willen maken in de meeste brakke Russiche jeeps. Schitterend om te zien, dodelijk om in te rijden.
Nog een ommetje gemaakt in het stadje en genoten van de winkels en het Chinese gebeuren. Lekker gegeten en nog een verjaardagstaart als desert gekregen. Een mooie dag met vele felecitaties van familie en vrienden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten