Opgestaan, spullen gepakt, en de klaagzang over het ontbijt van diverse teams genegeerd. Wat wil je hoog in het Noorden van Laos. Een helikopter die toost en caviar komt brengen? Drie lieve dames stonden in een ijskoude keuken eieren te bakken, en deelden dat op bordjes met frans brood en een vace qui ris kaasje uit met een kop koffie. Als je t vroeg kreeg je 2 gebakken eieren. Niet mis mee, integendeel.
In de mist vertrok de kollone door een onwijs mooi landschap met wel duizend bochten, tussen het tropenbos en vele dorpjes.
Het Noorden van Laos is arm. Verschil met Vietnam is zichtbaar Geen vloedstroom aan brommers of fietsen zoals in Vietnam. In de ochtend kou met mist lopen kinderen op blote voeten of slippers, her en daar wat dunnetjes gekleed. Geharde lieden! Wat meer strakke harde bergkoppen, en vooral totale apatische verbazing over wat er door hun dorp heen kwam. Vooral jonge kindertjes die driftig zwaaiden, maar veel ouderen ( alles onder de 40), meewarige blikken. Wat is dit, en dan vaak toch nog een glimlach of knikje.
In een dorp waar we even stopten, een heerlijke kop koffie gedronken, en ja wel waarrempel een jeu de boule baantje gezien! Hoe is het mogelijk.
Overal langs de weg groepjes van mensen verzameld gezien, met landbouw handwerktuigen, op weg naar de akkertjes. Hier wordt veel met de hand gedaan! Later op de dag veel gestripte maiskolven in bergjes langs de weg gezien. Er rijdt een vrachten rond die de mais uit de dorpen ophaalt. Sommige dorpjes hebben een apparaat die de mais van de kolven haalt. Daar brengen de boertjes het heen, en zo wordt er wat geld verdiend.
Het koken gebeurt in de berm van de weg. Overal zijn vrouwen met potjes bezig. In de middag rond een uur of 17.00 zie je dat de vrouwen zich overal wassen. Een grote en mooie Andrelon reclame. Het stof van de dag afspoelend. Weer iets later zie je de groepjes van mensen uit de akkers terugkeren. Men leeft zo n beetje met het daglicht, dus net op tijd voor de hap met eten thuis.
Rond 18.00 is het nacht. Grootlicht en breedtestralers aan en de snelheid tot maximaal 50 a 60 per uur en goed kijken naar de zo nu en dan aanwezige gaten of bobbels in de weg en een enkele koe die nog aan t wandelen is. Je kunt niet vertrouwen op een mooi asfalt tapijtje. Op enig moment vertrouwd team Koudstaal op een glad wegdek bij een inhaalactie van ons, net op het moment dat wij bijna stilstaan voor een stuk van 5 meter kuilen, gaten, om voorzichtig onze weg te zoeken. De mini van Koudstaal wordt gelanceerd, en vliegt met 60 door de lucht en komt met een paar vreselijke klappen stuiterend weer op de weg. Wat een mazzel dat alles heel lijkt!
Rond 21.00 komen we aan in Luang Pradang, maar de weg vinden naar het hotel is lastig. Met 5 teams in ons kielzog komen we dichtbij en pikken we nog 2 zoekende teams op. Uiteindelijk wordt een tuktuk als taxi gehuurd naar het hotel. Met een bier en diner wordt een mooie en lange dag afgesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten