Tijdens de rustdag waren we tegen het probleem aangelopen van een zeer hoog oplopende motortemperatuur, en een niet meer werkende verwarming. Het was Zondag en kan zijn er geen garages open, ook niet in Ulaanbaatar. Het enige wat we konden doen is peilen welke kleur koelvloeistof in ons systeem zat. Van rietjes en een wat een peilstok gemaakt en dit opgelost.
Onze dag begon dus met een bezoek aan de Mercedes garages, geregeld door onze gids Munk. Er waren nog 2 teams, met mercedessen, met problemen. de mini ging mee als auto van de organisatie.
Bij hoge uitzondering was men bereid om ons te hebben met de BMW Z3, maar eenmaal bezig vonden de monteurs het wel gaaf om aan te klussen. Het begon goed, niet dus. De koelvloeitstof die we net zelf weer op nivo hadden bijgevuld, liet men helemaal uit de auto lopen, omdat men dacht dat wij dat wilden. Niet dus. Enfin, vanaf dat moment bleef een van ons steeds bij de auto, ter voorkoming van verdere misverstanden, en om mee te puzzelen met het vinden van de oorzaak van de problemen.
Het was wachten en wachten, dubben over de juiste beslissing. Bestellen wel of niet een thermostaat, ligt het aan de electra voor de verwarming, gaan we vanaf enig moment met meer risico rijden? Echter Ulaanbaatar is de beste plek om pech te krijgen, dus hebben we besloten dat maximaal te benutten voor de oplossing van problemen. Desnoods rijden we snachts door. Preventief op de bank in de kantoorruimte maar wat gaan pitten tussen de bedrijven door.
Met 3 monteurs en 2 chefwerkplaatsen werd er gepuzzeld en nagedacht. Om 16.00 werd de oplossing gevonden. Een haarscheurtje in de aansluiting van het koelvloeistof reservoir op de houder ervan. Daardoor druppelt beetje bij beetje koelvloeistof weg, en is een kritisch hoeveelheid ontstaan, als gevolg waarvan de motor niet kon worden gekoeld. Gevolg kokende koelvloeistof en bij het afkoelen daarvan trok het ook nog eens lucht in het systeem. Met -20 merk je daar bovendien ook later iets van dan bij normale omstandigheden.
Om 17.00 reden wij de spite in, met 1 mercedes team en de mini. De mini had een wiegelende achterband, want die zat maar op 3 bouten vast. Te hard rijden kon dus niet. De rode mercedes bleef achter en is uiteindelijk om 21.00 vertrokken. De pechvogels kwamen uiteindelijk aan om 01.00 en 03.00 snachts. Minder als je om 05.30 de volgende dag weer moet vertrekken....
Onderweg hebben we nog een leuke koffiebreak gehad bij Choir, waar het bedienend personeel heel graag de auto s wilde zien, en vooral de Z3. Foto s gemaakt en een vlag cadeau gedaan en weer verder.
Iets over 24.00 uur stopte de 2 teams in de berm midden in de Gobi woestijn in het pikke donker. Weer iets mis met het achterwiel van de mini? Nee, men begon mij luid voor mijn verjaardag toe te zingen en deed een fles vodka cadeau, Chinggis. Gaaf! na aankomst nog effe met zijn zessen een borrel wodka gedronken en daarna snel naar bed.
Onze dag begon dus met een bezoek aan de Mercedes garages, geregeld door onze gids Munk. Er waren nog 2 teams, met mercedessen, met problemen. de mini ging mee als auto van de organisatie.
Bij hoge uitzondering was men bereid om ons te hebben met de BMW Z3, maar eenmaal bezig vonden de monteurs het wel gaaf om aan te klussen. Het begon goed, niet dus. De koelvloeitstof die we net zelf weer op nivo hadden bijgevuld, liet men helemaal uit de auto lopen, omdat men dacht dat wij dat wilden. Niet dus. Enfin, vanaf dat moment bleef een van ons steeds bij de auto, ter voorkoming van verdere misverstanden, en om mee te puzzelen met het vinden van de oorzaak van de problemen.
Het was wachten en wachten, dubben over de juiste beslissing. Bestellen wel of niet een thermostaat, ligt het aan de electra voor de verwarming, gaan we vanaf enig moment met meer risico rijden? Echter Ulaanbaatar is de beste plek om pech te krijgen, dus hebben we besloten dat maximaal te benutten voor de oplossing van problemen. Desnoods rijden we snachts door. Preventief op de bank in de kantoorruimte maar wat gaan pitten tussen de bedrijven door.
Met 3 monteurs en 2 chefwerkplaatsen werd er gepuzzeld en nagedacht. Om 16.00 werd de oplossing gevonden. Een haarscheurtje in de aansluiting van het koelvloeistof reservoir op de houder ervan. Daardoor druppelt beetje bij beetje koelvloeistof weg, en is een kritisch hoeveelheid ontstaan, als gevolg waarvan de motor niet kon worden gekoeld. Gevolg kokende koelvloeistof en bij het afkoelen daarvan trok het ook nog eens lucht in het systeem. Met -20 merk je daar bovendien ook later iets van dan bij normale omstandigheden.
Om 17.00 reden wij de spite in, met 1 mercedes team en de mini. De mini had een wiegelende achterband, want die zat maar op 3 bouten vast. Te hard rijden kon dus niet. De rode mercedes bleef achter en is uiteindelijk om 21.00 vertrokken. De pechvogels kwamen uiteindelijk aan om 01.00 en 03.00 snachts. Minder als je om 05.30 de volgende dag weer moet vertrekken....
Onderweg hebben we nog een leuke koffiebreak gehad bij Choir, waar het bedienend personeel heel graag de auto s wilde zien, en vooral de Z3. Foto s gemaakt en een vlag cadeau gedaan en weer verder.
Iets over 24.00 uur stopte de 2 teams in de berm midden in de Gobi woestijn in het pikke donker. Weer iets mis met het achterwiel van de mini? Nee, men begon mij luid voor mijn verjaardag toe te zingen en deed een fles vodka cadeau, Chinggis. Gaaf! na aankomst nog effe met zijn zessen een borrel wodka gedronken en daarna snel naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten