Dit filmpje laat zien hoe het is om op 3000m hoogte op een onverharde weg met invallende duisternis te rijden.
Beste mensen!
Om 06.00 u op in een ijskoude kamer. Geslapen in slaapzak onder dekbed. Prima ontbijtje, gebakken ei en met brood en rijstepap. Vertrokken in aardedonker om 07.40 u en eerst naar een pomp gezocht in het dorp. Octaan 92 getankt en weggereden, het dorp uit op een mooie snelweg, 2 baans. Het effect is eigenlijk vierbaans want er is geen hond als tegenligger.
Prachtige landschappen en een mooie zonsopgang. Een wolkendek ingereden, aangezien we op een hoogte van ongeveer 2500meter vertrokken. De temperatuur daalde nog verder dan wij dachten dat kon, - 26,5!
Onderweg voor het eerst kamelen gezien die naast wilde paarden en koeien kennelijk kunnen overleven in de steenkoude temperatuur, verergerd met gure wind. Het was maximum - 29 graden, door anderen gemeten.
Het is zo koud dat alles wat bijvoorbeeld aan apparatuur met zuignappen vast op de voorruit was gezet, er gewoon afvalt. Het plastic verstijft gewoon. Onze achterruit hebben we wat gespaard door eerst de auto en het dak op te warmen, alvorens e.e.a. In te klappen voor het cabrio rijden.
In het dorpje Darvi hebben wij na ongeveer 210 km bijgetankt en rondgekeken. Een kop koffie bij mensen thuis gedronken met nog een paar rally gangers. Ook wat dagelijkse dingetjes gadegeslagen.
Toen het dorp uit, gelijk onverhard, met nog 240 km voor deboeg. Tsjonge tsjonge wat een avontuur. Prachtige door een besneeuwde hoogvlakte gereden, met eindeloosheid zoals je die alleen midden op zee kunt zien, of op een bergtop.
Rijp die nog in de grasstruiken hangt, schitterend. Hier en daar een kameel, koe of paard. Het rijden was moeilijk veel diepe sporen, met stenen, op paden met wasbord ribbels waardoor je auto en jezelf helemaal uit elkaar getrild worden. Truc, hard er overheen, maar ja, wat als je die opstaande steen net pakt of kuil. Super link, en killing voor je auto. Alles rammelt geweldig door elkaar.
Zo nu en dan heb je stukken met mul zand. Je waant je dan echt in een Paris- daker moment, als de auto brullend een weg door de sporen zoekt. De zandsporen dienen ook mooi om de auto op te vangen als je van spoor wisselt om stenen te ontwijken.
Voor het eerst is ook de orientatie slechts een vaag pad in nomans land. Er is geen dorp, geen wegwijzer, helemaal niets. Op de kaart de bergketens bekeken en kompas richting in de gaten gehouden.
Bij een nederzetting stond een vrachtwagen. Aan de chauffeur om bevestiging gevraagd of we goed op weg waren. Zeer vriendelijk geholpen, en stomverbaasd om ons in de Z3 te zien.
Iets verderop bleef een wat onbestemde geur in de auto hangen. Wat zou dat zijn. Stonk die chauffeur ? Wat bleek, Jan Jaap was bij het uitstappen in een plak kamelenpoep gaan staan. Snel de schoen schoongemaakt en de resten kamelenpoep uit de auto verwijderd. De Mongolen gebruiken het trouwens als brandstof voor de openhaard.
Verder was grappig dat de gehuchten soms met een typisch verkeersbord worden aangeduid. Zie foto.
Om een uur of 18.00 kwamen we aan na een slopende maar hele mooie rit. Weer compleet onder t stof. De auto hebben we cabrio afgedekt met de afdekhoes, om het dak verder niet te beschadigen. Morgen om 05.30 op. Compleet onverharde rit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten