Bij het openen van het hotelkamer raam in Tuymen bleek de voorspelling van het weer juist. Sneeuw. mooi en gestaag naar beneden dwarrelend. in de ontbijtzaal heerste al enige stilte voor de storm, en enkele teams waren om 06.30 al weggereden.
Wij vertrokken om07.45 uur met een onder sneeuw bedekte Z3 door de straaten van Tuymen, drukke ochtend spits ivm de weersomstandigheden.
Eenmaal Tuymen verlaten in een rustig gangetje zuidoost waarts verder Siberie in richting Omsk, ongeveer 625 km. Willem Jan met maximale focus op weg en auto reed ons de eerste kilometers de absolute Siberische duistenis in.
Na30 kilometer was het raak. Veel rood-blauwe lichten, en helaas een volledige verpulverde lada onder een vrachtauto. Een paar dode Russen lagen afgedekt in de berm. De schrik zat er wel in.
Nog geen 10 kilometer verder, en weer was het raak, en zo ging het tot 4 keer door. IJs en sneeuw op een 2 baansweg en foutjes of rijgedrag werden duur betaald.
De schrik werd nog even groter toen wij vernamen dat 1 team van de weg wasgeraakt, en over de kop geslagen uit de rally was gecracht. Een deel van de opbouw van de auto was compleet vermorzeld. Gelukkig geen persoonlijk letsel, maar wel grote teleurstelling voor hen en iedereen. Het team is in Tyumen gebleven en ondergebracht. We horen nog wel hoe het verder met ze gaat.
Vlak voor onze koffiebreak, werd het wat gladjes. De sneeuw verdween, maar ijzel kwam er voor in de plaats. Het werd spiegelglad.wel lastig met nog 500 km te gaan op een dodemans weg. De mazzel hadden we met het oprijden van de weg om achter een strooiwagen te rijden. Ja de Russen doen dat ook. Overal waren ze er als de kippen bij om sneeuw te ruimen en te strooien, een mengsel van zand en zout.
Nog weer wat kilometers verder zijn we in een truckers cafe lekker gaan lunchen. Wel grappig om onze smerige Z3 naast een even smerige Russische BMW X5 te parkeren, een zeldzaamheid. Ik stootte per ongeluk tegen de buiten spiegel, en keek toen in de ogen van een norse Russische bestuurder, die slechts knikte op mijn verontschuldigende gebaar.
Vanuit het cafe konden wij zien dat deze Rus het toch ook wel mooi vond, en uit zijn auto kroop om onze auto naderte bekijken te fotograferen. Willem Jan, die de loney planet alsnog uit de auto ging halen, betrapte hem daarbij op heterdaad. Toen was het ijs gebroken en zijn er foto s gemaakt, en hartelijke woordengewisseld voor zover mogelijk.
Na onze lunch tuften wij rustig verder. De wegen zijn verraderlijk. Stukken zijn mooi en uitnodigend tot 80 a 110 km per uur, om opeens te worden afgewisseld door een gatenkaas waar je wielen vanonder de auto kunnen springen. Supergoed opletten. Vrachtwagens die opeens sneller gaan en die laten passeren zonder zelf in de berm ten onder te gaan.
Een half uur verder zagen wij een rally team in de modderige klei berm staan. Kou en enigszins verloren. Hun mercedes Jeep konden zij niet meer aan de praat krijgen. Gestopt en hen geholpen. Naar een nabijgelegen benzine station gelopen en wat tuinslang afsluiters gekocht. Die vervolgens ten dele om de kop van een accu gewikkeld en de polen opnieuw aangesloten. Niet te geloven, de auto sloeg weer aan het heeft het tot in Omsk gered. Met 5 teams het laatste stuk samen gereden.
Het was een zeer bewogen dag, waar iedereen er van is doordrongen dat een ongeluk zomaar het hele feest kan verstoren. Morgen weer verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten