Een groep in kolonne beweegt traag en zo begon de dag ook.... Eerst een bezoek een de drie kloven dam. Het grootste betonnen bouwwerk in de wereld. 2,5 km lang en ruim 180 meter hoogte. Erachter is in de Yangtze een meertje ontstaan van 650 km lengte, en wie daar eerste woonde, tsja die moest gewoon weg. Ongeveer 2 miljoen mensen hebben huis en haard achter moeten laten.
Het bouwwerk was wel indrukwekkend om te zien, inclusief het sluizencomplex om de scheepvaart 113 meter omhoog of omlaag te brengen. Na een hapje bij de plaatselijke visboertjes zijn we vertrokken om een uur of 1.
Als je dan van de 520 km er ongeveer 320 binnendoor moet dan wordt dat een latertje. Als de binnendoor wegen nog slechter blijken dan een gemiddelde Mongoolse landweg dan kun je je gemiddelde naar beneden halen tot maximaal 40 km per uur. Dat wordt dus nacht werk.
Met zulke slechte wegen doen ontwikkelen zich ook allerlei eigenaardigheden. Je hebt twee banen links en twee banen rechts. Maar als alles zo slecht is, dan mag je kennelijk als spookrijder ook gewoon een baan rechts pakken tegen de stroom van het verkeer in, en omgekeerd. Bij een tegemoet komende brommer is het leed nogte overzien, mits die zijn licht aan heeft! Bij een tegemoet komende vrachtwagen is er even schrik maar als snel ben je gewend. Het gaat ook allemaal niet in een hoog tempo, want dat kan gewoon niet. Kuilen en bulten verschillen soms wel 40 tot 50 cm en daar moet je letterlijk om heen zigzaggen.
Langs de slechte binnenwegen is de zooi van stank, smok en stof nog veel groter. Onvoorstelbaar dat deze mensen in dit riool leven. Grappig is dat overal gewoon moestuinen staan, zelf op het terrein van de moterolie morsende garagehouder is een keurig stukje moestuin te zien. Veel sinasappels, meloenen en ander fruit wordt langs de weg verkocht. Ook zien we de eerste subtropische begroeiing.
Na een heel slecht stuk weg sloeg de bodemplaat weer een stuk los en ons geluk was dat we net in een stadje Jinsi reden ( ongetwijfeld in alle bescheidenheid minimaal 2 miljoen inwoners ofzo). We vonden snel een garage langs de weg met een brug. Auto er op, en wat nieuwe schroeven erin. De garagehouder en zn personeel waren stomverbaasd over onze verschijning en te beleefd om geld te vragen. We hebben hem wat gegeven. Een handje waspoeder in onze handen en een kraan stromend koud water maakte onze handen een beetje schoon. Snel weer verder.
Besloten was inmiddels om de snelweg weer op te zoeken met nog 200km te gaan. Een verstandig besluit want in het donker is het helemaal een gedoe om over slechte binnenwegen te gaan en je ziet ook niets van de omgeving. Uiteindelijk over een prima snelweg naar Jishou geracet. Voorbij de Chinese gids die nachtblind is en als een krant rijdt. Bij de tolpoortjes wachtte iedereen op elkaar en hebben we de kap er op gezet. Het regende en dat merk je als je stil staat in een cabrio! Snel het hotel gevonden, gegeten en naar bed. Iedereen was moe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten